از میزان گفتیم که با کشاورزان بهمن آباد میزان نبود.
و از بیماریِ قنات،که لاعلاج نیست ولی درمانش به طول انجامیده.
و از تنهایی و غربت کاریز نوشتیم و اینکه میزان دارد به پایان می رسد ولی کشاورزان به اندازه کافی دانه بر زمین نپاشیده اند.
و از دانه های خفته در خاک خویر که همچنان چشم به راه دعوت جشن آسمانند.
این روزها خورشید هم که از سلام روزانه سبزینه های معطر زمین های بهمن آباد محروم شده منتظر رویش دوباره زمین است.
قریب به یک سال می شود نسیم صبحگاهی سبزینه های زمین را به رقص در نیاورده و گندم زارها گندم نروییده اند.
کشاورزان در زیر نور ماه آب نمی رانند و ماه را نمی بینند و آواز سر نمی دهند.
ای مهربان ماه زمین تو که با ستاره نقش میزان میزنی ، صدای ناکوک تارشکسته چشمه ساران را نمی شنوی؟
می دانم دلتنگ صدای پرشور شترکِ آب کاریزی و جوی ،دلتنگ آهنگ دلنشین قطره های سیراب شده از مهربانی باران.
افسوس از روزهای آشنایی باران و زمین،
افسوس از آن همه خاطراتِ گذشتگان و صحرا و جوی و آب
صحرا پر است از ردپای رهگذران جامانده از راه عاشقی
کاش در میان آنهمه هیاهو تُنگ آبی بودیم سرسفره دلتنگی های خویر، تا قطره قطره سیراب میکرد دانه های بر زمین پاشیده شده ی تشنه کام از گرمای کویر. را.
ادامه دارد
های ,زمین ,نمی ,میزان ,قطره ,دانه ,بهمن آباد ,و از ,سبزینه های ,بر زمین ,دانه های
درباره این سایت